| Başlık | İsim | Tarih | |
|---|---|---|---|
 | Sevgili Sumru Oktay’ın armağanı; “Eskişehir Koleji Marşı” | Hüsnü Arslan | 20:03 Çarşamba, 11.Ekim.2006 |
Bizim kuşağın, bizden sonraki bir-iki kuşağın öğretmenleri gerçekten farklıydı. Onlar sadece öğreten değildi. Kişiliklerimizin oluşmasında çok önemli katkıları olan eğiticilerdi. Eğitim-öğretim dışında, örneğin aile sorunlarımız da onların ilgi alanındaydı. Yaşlarına göre anne-baba, abla-ağabey gibiydiler öğrencilerine... Genel anlamda ise Türk eğitim-öğretim sistemine katkıları her türlü özverinin üzerindeydi. Görev yaptıkları okullar ikinci evleri gibiydi. Öğrencileri ile birlikte geniş ve huzurlu bir aile ortamının yaratıcılarıydılar açıkçası. Bunlardan birini geçtiğimiz günlerde kaybettik. Gazetelerimizde yer alan yerinde tanımlama ile; Sevgili öğretmenim ile ilgili duygularımı ve anılarımı bu sütunlarda sizlerle paylaşmıştım. Bu yazı üzerine okurlarımızdan ve de öğrencilerinden bir dost, kısa bir notla ulaştı; Nereden bilebilirdim, kendisinin “Eskişehir Atatürk Lisesi”nden öğrencisiydim çünkü. İlginçtir; o çok sevdiğim, anılarından kopamadığım tarihi lisenin “Neden bir marşı olmadığını” zaman zaman düşünmüşümdür. Demek, okulumuzun o zamanki yöneticileri, öğretmenleri böyle bir şey düşünmemişler. Sumru Oktay öğretmenimin bu yeteneğinden/yaratıcılığından yararlanmak kimsenin aklına gelmemiş. İstedim ki –biraz kıskançlıkla- bu marşın sözlerini, ayni kuşaktan olduğunu bildiğim eski dostlara anımsatayım. Kırk yıl öncesine doğru bir nostalji!.. Unutmadan belirtmeliyim ki marşın sözleri, ayni dönemin Almanca öğretmenlerinden merhum Zeki Taşan’a ait... (Nakarat) İnanmak, inandırmak ülkümüzün tek yolu Nakarat bölümü de şöyle: Böylelikle öğretmenleri Sumru Oktay’ı anlamlı bir davranışla bir kez daha ölümsüzleştirmiş olurlar... Sizi bir kez daha rahmetle/saygıyla anıyorum sevgili öğretmenim... Hüsnü Arslan http://www.anadolugazetesi.net/v1.1/news_detail.asp?pid=2300&cat_id=6&cat=GÜNÜN%20ÖZÜ | |||